Από τις ελάχιστες ταινίες των τελευταίων ετών που παρουσιάζουν σημαντικά προτερήματα στον αισθητικό τομέα. Εξαιρετική φωτογραφία και μουσική, θαυμάσια χρώματα. Όσο για τις ερμηνείες, αυτές κινούνται στα γνωστά υψηλά επίπεδα της σλάβικης σχολής.

Ο Λούκα είναι ένας ταλαντούχος τσελίστας, που εξαιτίας της κακής του σχέσης με το καθεστώς και της μποέμικης ζωής του, βρίσκεται σαραντάρης να παίζει μουσική σε κηδείες. Του παρουσιάζεται μια ευκαιρία να κερδίσει ένα σεβαστό ποσό και να βελτιώσει τη ζωή του: μια Ρωσίδα χρειάζεται λευκό γάμο για να παραμείνει στην Πράγα. Η τύχη όμως, του γυρνάει την πλάτη. Η γυναίκα του φεύγει με τον εραστή της για τη Γερμανία, η μητέρα της πεθαίνει και ο Λούκα φορτώνεται τον πεντάχρονο γιό τής Ρωσίδας, τον Κόλια, προκειμένου να αποφύγει μπλεξίματα με την αστυνομία. Εκτός αυτού, ο μικρός δεν ξέρει τσέχικα και ο Λούκα έχει ξεχάσει και τα λίγα Ρώσικα που ήξερε από το σχολείο.

Η αρχή είναι δύσκολη και για τους δυο. Ειδικά ο μικρός περνά δύσκολες στιγμές, μόνος, χωρίς γονείς, σε μια χώρα που δεν ξέρει ούτε τη γλώσσα. Αυτό είναι και το κρίσιμο σημείο της ταινίας. Ο πεντάχρονος Ρώσος είναι ο "εισβολέας" στην Πράγα. Και ο πενηντάρης Λούκα είναι "ηρωικά αμυνόμενος Τσέχος πατριώτης", που αν και αμύνεται σθεναρά κατά του εισβολέα, στη μέση της ταινίας ηττάται κατά κράτος από το συναισθηματισμό και την ανθρωπιά του.