Έντονος αισθησιασμός, όμορφα τραγούδια, στιλάτες ερμηνείες και μια ιστορία αθάνατη όσο ποτέ είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταινία. Ο μεξικάνος σκηνοθέτης αποπειράθηκε να μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα του Ντίκενς. Επιχείρησε να εκμοντερνίσει το μύθο, μεταφέροντας την πλοκή από τη βροχερή βικτοριανή Αγγλία στην ηλιόλουστη Φλόριδα του 70 κι από εκεί στη νεοϋορκέζικη μητρόπολη λίγα χρόνια μετά.

Συνέλαβε με διαφορετικό τρόπο την ιδέα και το κλίμα του βιβλίου. Αντίθετα με τον Ντίκενς, που χρησιμοποίησε τη ρομαντική ιστορία ως πρόσχημα, προκειμένου να μιλήσει για μεγαλύτερα πράγματα (το παιχνίδι της ζωής, οι αλλόκοτες επεμβάσεις του τυχαίου και της Μοίρας, αλλά και η κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του), ο Κουαρόν προτίμησε να κρατήσει όλα αυτά δευτερεύοντα και να αφήσει τη ρομαντική διάσταση της ιστορίας να αναδειχθεί.

Η ταινία ξεκινάει με το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ενός ορφανού αγοριού για την όμορφη Εστέλα, τον ξαφνικό αποχωρισμό του απ' αυτήν, για να τη συναντήσει χρόνια μετά, ενήλικας και επιτυχημένος. Το κορίτσι που του ράγισε την καρδιά όταν ήταν μικρός, εξακολουθεί και τώρα να ραγίζει αντρικές καρδιές. Προσπαθώντας να την κατακτήσει και μεγαλώνοντας στο περιβάλλον της μεγαλούπολης, μαθαίνει την αληθινή ζωή σε όλες της τις εκδηλώσεις.