Ο νότος

(Sur, 1987) A/M και έγχρωμο, 127'

Λίτο Κρουζ (ο νέγρος)

Φιλίπ Λιοτάρ (Ρομπέρτο)

Σούζι Πεκοράρο (Ρόζι)

Μιγκέλ Σόλα (Φλορεάλ)

Φερνάντο Σολάνας

’στορ Πιατσόλα

Ο Νότος είναι μια πολύμορφη και πλουραλιστική σε σκηνοθετικά ευρήματα ταινία Τη διατέμνει σ' όλη της την έκταση η ενορατική ματιά κι ο κινηματογραφικός στοχασμός του Φερνάντο Σολάνας. Ο σκηνοθέτης πραγματεύεται με απαράμιλλο καλλιτεχνικό τρόπο το θεματικό του αντικείμενο. Είναι ξεκάθαρη η λυτρωτική επιθυμία ενός εξόριστου αριστερού διανοουμένου να επιστρέψει στην κατακερματισμένη ηθικά πατρίδα του, την Αργεντινή, που υφίσταται την επονείδιστη δικτατορία του Περόν. Συνάμα όμως με την άσβεστη δίψα της επιστροφής, ο σκηνοθέτης επιχειρεί μια υποδειγματική καταγραφή των πολιτισμικών στοιχείων της Αργεντινής, αναδεικνύοντας μέσα σε αυτά το τανγκό. Το τανγκό όμως όχι μόνο με την εκδοχή ενός γοητευτικού χορού όπως τον έχει εμπεδώσει η πλειονότητα της μάζας, αλλά με την διεσταλμένη ερμηνεία μιας λατινοαμερικάνικης πολιτισμικής κατάκτησης, που προβάλλει κάθετα την ευαισθησία και το ηθικό έρμα του βασανισμένου από τη δικτατορία Αργεντίνικου λαού.

Και πράγματι τούτο το εγχείρημα του σκηνοθέτη που εκ πρώτης όψεως φαντάζει δευτερεύον, αντικατοπτρίζει εναργώς την κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα της Αργεντινής. Μιας και στο τανγκό ο χειμαζόμενος και ταπεινωμένος λαός αποζητά την διέξοδο από τη δεινή του θέση, αλλά και μιαν ευκαιρία να διατρανώσει το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμά του για ελευθερία. Σπουδαίο λοιπόν το αισθητικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνει ο σκηνοθέτης με τις γόνιμες και ευφάνταστες συνθέσεις του. Μέσα από τις διαστάσεις του οποίου ο απαιτητικός θεατής θα βρει όχι μόνο την ερωτική μέθεξη μιας εμπνευσμένης ταινίας, αλλά και με βαθύτερες ηθικοπνευματικές προεκτάσεις, μια ερμηνεία του τανγκό.

Αυτοεξόριστος στο Παρίσι για δέκα χρόνια, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Περόν, έγινε το σύμβολο της αντίστασης κατά της απολυταρχίας. Στις ταινίες του ξεχωρίζει η επαναστατικότητα της μάζας. Πιστεύει ότι ο πόθος για μια καλύτερη ζωή για όλους δε θα σβήσει ποτέ. Μελέτησε πολύπλευρα την Αργεντινή, και έκανε ταινίες-ορόσημα. Επιλεγμένη φιλμογραφία: Η ώρα της στάχτης, Ο Νότος (1985).