του Ερίκ Ρομέρ
Είναι η τρίτη ταινία της ενότητας: «Μύθοι περί ηθικής». Πρέπει να τονίσουμε ότι ο Ρομέρ ήταν φιλόλογος και Γιανσενιστής καθολικός. Η αισιοδοξία του είναι διάχυτη (θεϊκά κατοχυρωμένη βεβαίως). Γνωρίζουμε ότι στον καθολικισμό ο άνθρωπος παρεμβαίνει στο θεϊκό έργο για να το βελτιώσει (ανομολόγητη πράξη για την ορθοδοξία). Έτσι λοιπόν ο Ρομέρ καταδείχνει το θεϊκό έργο ασχολούμενος με τους μικροαστούς, συνεπικουρούμενος απ' τη ρήση των καθολικών «πίστευε και ερεύνα» (διαφορά με ορθόδοξους).
Σύμφωνα με την ιστορία του έργου, ο αφηγητής συναντά τη Φρανσουάζ και θέλει να την παντρευτεί. Αγαπημένο του θέμα είναι οι πιθανότητες. Ο φίλος του Βιντάλ (μαρξιστής φιλόσοφος) του συστήνει τη χωρισμένη Μωντ, που τους προσκαλεί το άλλο βράδυ σπίτι της, όπου δεν υπάρχει δεύτερο κρεβάτι... Πέντε χρόνια μετά ξανασυναντούν τη Μωντ σε μια πλαζ. Οι αποκαλύψεις που γίνονται είναι συγκλονιστικές.
Ο Ρομέρ ακολουθεί την ασυμπτωτική σχέση ανάμεσα στην πραγματική και την ιδανική (όλοι την γνωρίζουν, αλλά...) συμπεριφορά των ανθρώπων. Η σύγκρουση λαμβάνει χώρα στον ίδιο το χαρακτήρα και ο άλλος λειτουργεί ως καταλύτης. Αν δεν ξεκαθαρίσουμε εμείς τις απόψεις μας, τότε τα κύματά μας δεν έχουν δέκτη, και έτσι η εσωτερική μας σύγχυση μεταφέρεται στο επίπεδο των σχέσεων. Ας μελετήσουμε τα πρόσωπα: Ο Ζαν-Λουί είναι καθολικός, που περιμένει την ανταμοιβή της Θείας Χάριτος. Ο Βιντάλ είναι μαρξιστής και μελετά Πασκάλ, με αποτέλεσμα να ταυτίζει τις έννοιες πιθανότητα και αναγκαιότητα εμπλέκοντας την έννοια προσδοκία. Αντίθετα η Μωντ είναι αναρχική.
Αριστούργημα: εικόνα και λόγος σε θαυμαστή σύζευξη. Οι λέξεις αποκτούν δια μέσου του κινηματογράφου κοινωνικό, ηθικό και ψυχολογικό υπόβαθρο. Ταινία ορόσημο για την κινηματογραφική αισθητική.
Ερίκ ΡΟΜΕΡ (1920-)
Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Σπούδασε φιλολογία στο Παρίσι. Διατέλεσε διευθυντής σύνταξης και κριτικός στα Cahiers du Cinema, και γύρισε μια σειρά από ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση, πριν αρχίσει να σκηνοθετεί στον κινηματογράφο. Πρωτοπόρος της αισθητικής ανανέωσης, με ξεχωριστό ύφος και διεισδυτικούς διαλόγους.
Επιλεγμένη φιλμογραφία: Μια νύχτα με τη Μωντ (1969), Η μαρκησία της Ο (1976), Η γυναίκα του αεροπόρου (1980), Νύχτες με πανσέληνο (1984).