Να πεθάνει το κτήνος

του Κλωντ Σαμπρόλ


Ηθοποιοί:
Μισέλ Ντισοσού (Σαρλ Τενιέ)
Καρολίν Σεγιέ (Ελέν Λανσόν)
Ζαν Γιαν (Πωλ Ντεκούρ)
Ανούκ Φερζάκ (Ζαν)

Σενάριο: Κλωντ Σαμπρόλ
Φωτογραφία: Ζαν Ραμπιέ
Μουσική: Πιέρ Γιανσέν

Ο Κλωντ Σαμπρόλ είναι ο πιο παρεξηγημένος από τους δημιουργούς της νουβέλ-βαγκ (Γκοντάρ, Ρεναί, Τρυφό κτλ). Μην ξεχνάμε ότι αυτός εισήγαγε, με τον (Ωραίο Σέργιο( τη νέα εποχή και ότι στα 1961 δημιουργεί το (φοβερό και τρομερό) "Les godelur eaux". Ένας νεαρός δολοφονείται, και ο πατέρας του προσπαθεί να διαλευκάνει το μυστήριο, με αρωγό μια νεαρή ηθοποιό. Απελπισμένος από τη χρησιμότητα της συνεργασίας του με την αστυνομία, αφήνεται στην τύχη, με καλύτερα αποτελέσματα. Πρόκειται άραγε για μια συντριβή της τυπικής λογικής;

1/4σο προχωρά η ταινία, το μυστήριο βαθαίνει. Οι καλοί και οι κακοί αλλάζουν ρόλους. Σ' ένα τεστ που έγινε σε θεατές που είχαν δει την ταινία, οι γνώμες για την ταυτότητα του δολοφόνου και τα κίνητρα του φόνου διίσταντο. Ο Μπαλζάκ είναι μεγάλος δάσκαλος για τον Σαμπρόλ, όπως και ο Χίτσκοκ. Στα μεταφυσικά συστήματα (π.χ. Χριστιανισμός) το κακό εξοβελίζεται, χωρίς όμως αυτό, το καλό χάνει την έννοιά του (ποιος είναι ο κακός στην ταινία;) Και τα δυο δεν συνυπάρχουν χαρισματικά στον άνθρωπο, αλλά οφείλονται στις ποσοτικές διαφοροποιήσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος, (ανάλογα με το αν υπάρχει θετική ή αρνητική ελευθερία).

Μήπως τελικά η ταινία δεν αφορά το δολοφόνο; Ποια είναι η σχέση του θύματος; Η πρόθεση μπορεί να ανακληθεί; Μετά βεβαιότητας ο νεκρός δεν μπορεί να ανακληθεί. Ο Σαμπρόλ είναι μέγας εκσκαφέας. Μπαίνει μες το σώμα της αστικής ηθικής σαπίλας και το εξερευνά, χωρίς να διαταράζει τις ισορροπίες.

Κλωντ ΣΑΜΠΡΟΛ (1930-)

Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Σπούδασε φαρμακευτική, αλλά έκανε καριέρα κριτικού σε γαλλικές εφημερίδες και στο περιοδικό Cahiers du Cinema.Το 1958 πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνοθεσία εγκαινιάζοντας την εποχή της nouvelle vague, της οποίας είναι από τους πιο γόνιμους και αντιπροσωπευτικούς δημιουργούς. Το έργο του αναπτύσσεται σαν μία μεγάλη πινακοθήκη μικροαστών, απεικονίζοντας ηθογραφικά τους συντηρητικούς χαρακτήρες και τη λανθάνουσα βία του μικρόκοσμου της Γαλλικής επαρχίας, μέσα από φαινομενικά αστυνομικές ιστορίες. Επιλεγμένη φιλμογραφία: Τα ξαδέλφια (1959), Να πεθάνει το κτήνος (1969), Ο χασάπης (1969), Ο ένοχος είναι ανάμεσά μας (1978).


Αυτή η σελίδα τελευταία φορά ενημερώθηκε στις 12-Ιανουαρίου-98 από τον ggia .