του Ρόμπερτ Βαν Άκερεν
Η Εύα, (η πανέμορφη Γκούντρουν Λάντγκρεμπε) έχει ένα «αφέντη» καθ' όλα αξιοπρεπή. Σπάζοντας όμως τα δεσμά της γνωρίζεται με έναν άλλο «επικυρίαρχο» ζιγκολό, τον Κρις. Έχοντας ένα διαμέρισμα εις διπλούν, θα εξασκεί πλέον το αρχαιότερο επάγγελμα από καταβολής αυτού του ανήθικου, εν δυνάμει και μη, κόσμου: εννοούμε μια πόρνη, αποκλειστικής ή γενικής χρήσεως, ιδιωτική ή δημόσια. ΄Εχει άραγε σημασία; Η απάντηση είναι σαφώς όχι. Άλλωστε όταν τα πάντα είναι διαβρωμένα απ' την ορμή του χρήματος το κυρίαρχο ζήτημα είναι η καθ' οιονδήποτε τρόπο οικονομική ευμάρεια. Τα πάντα είναι ανήθικα. Τα ήθη πλέον έχουν ήδη οδηγηθεί «εις την υπό του μηδενός κατάσταση» (nine below zero).
Ο Κρίς την παρακολουθεί και ηδονίζεται απ' τη σεξουαλική δράση της και τα σαδομαζοχιστικά της τερτίπια. ΄1/4μως, μη ξεχνάμε, ότι είναι επάγγελμα, σαν όλα τα υπόλοιπα (υστερία;) Μη ξεχνάτε ότι ο Βίλχελμ Ράιχ επεσήμανε τη σχέση ανάμεσα στον ανώμαλο ψυχισμό και την ανώμαλη αναδόμηση των κυττάρων. Τουλάχιστον το μη χείρον βέλτιστον. Η τρέλα ως εναλλακτική πρόταση. Άλλωστε οι ανωμαλίες του υποσυνείδητου είναι εξαρτημένες απ' τη σεξουαλικότητα. Ο χώρος του ιδιωτικού περικλείει κάθε υγιεινή διαστροφή (Ντε Σαντ). Ψεύτικα τα πάντα: Αδελφοσύνη, ελευθερία, ισότης. Η αστική συμπεριφορά είναι προσπάθεια αποκρύψεως του ιδιωτικού. (Να ιδιωτεύσετε μετά θάνατον). Εμείς πάντως δημοσιοποιούμε τον «ιδιωτικό» χώρο μας. Είναι μια εκπληκτική ταινία που μας βγάζει απ' τη λανθάνουσα βαρβαρότητα.
Ρόμπερτ ΒΑΝ ΑΚΕΡΕΝ (1946-)
Γερμανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και οπερατέρ. Ξεκίνησε σαν βοηθός του Σρέτερ. Σκηνοθέτησε αρχικά σε μηκρό μήκος (ξεκίνησε 18 ετών!), και συνέχισε με ταινίες για την τηλεόραση. Ήταν ένας άγνωστος σκηνοθέτης, μέχρι που το 1980 με την «Ερωτική παραζάλη» γνωρίζει την διεθνή καταξίωση στο φεστιβάλ των Καννών. Σαν Γερμανός (με Ολλανδική καταγωγή) παρουσιάζει μερικές μορφικές ομοιότητες με το σινεμά του Φασμπίντερ και του Χάντκε (και με του Αντονιόνι διακριτικά).