του Εμίρ Κουστουρίτσα
Ένα κωμικό και συνάμα κριτικό χρονικό που εξελίσσεται στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 στο Σεράγεβο, μια πόλη που διατηρεί τα παλιά ήθη και έθιμα, αν και είναι κοντά στις δυτικές επιδράσεις. Ο νεαρός Ντίνο, έχει φιλόδοξα όνειρα, αντιμετωπίζει όμως καθημερινά τη σύγκρουση δυο διαφορετικών κόσμων. Από τη μια ο δογματικός πατέρας, απόμαχος αγωνιστής και κομμουνιστής, και από την άλλη ένας διαφορετικός τρόπος ζωής που εκφράζεται με τις μηχανές, τη ροκ μουσική, τα είδωλα και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα.
Ο Ντίνο συχνάζει στην πολιτιστική λέσχη, ασχολείται με την ύπνωση, εξομολογείται τις ανησυχίες του στη Ντόλλυ Μπελ, μια αγαθή πόρνη που φιλοξενεί για λίγο σπίτι του, και προσπαθεί συνδυάζοντας αυτά τα ερεθίσματα να φτιάξει τη δική του κοσμοθεωρία. Στο τέλος θα ψιθυρίσει: «Κάθε μέρα με κάθε τρόπο γίνομαι καλύτερος.» Η εποχή που έρχεται ανήκει σ' αυτόν και τη γενιά του.
Το «Θυμάσαι τη Ντόλλυ Μπελ;» είναι μια νοσταλγική ταινία γεμάτη αγάπη, τρυφερότητα, χιούμορ και φρεσκάδα. Είναι φανερές οι επιδράσεις του Ρενουάρ, του Βιγκό, του Φόρμαν, του Γίρι Μέντζελ (δασκάλου και σκηνοθέτη), του ιταλικού νεορεαλισμού και της γαλλικής νουβέλ-βαγκ, επιδράσεις που ο Κουστουρίτσα έχει αφομοιώσει με τον πιο δημιουργικό τρόπο. Η θαυμάσια ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνική σάτιρα, τη λυρική περιγραφή της εφηβείας και την απεικόνιση μιας εποχής, δίνει στην ταινία ένα ξεχωριστό χρώμα, που δίκαια οδήγησε στη βράβευσή της στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Εμίρ ΚΟΥΣΤΟΥΡΙΤΣΑ (1955)
Γεννήθηκε στο Σεράγεβο το 1955. Άρχισε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το σινεμά από το Λύκειο και στη συνέχεια αποφοίτησε από τη σχολή της Πράγας. Η πτυχιακή του δουλειά "Γκουέρνικα" βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κάρλοβι-Βάρυ. Επιστρέφοντας στο Σεράγεβο γύρισε τις τηλεταινίες «Οι νύφες καταφθάνουν» και «το μπαρ του Τιτάνικ» που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ τηλεταινιών του Πορτρόξ. Με τις δυο κινηματογραφικές ταινίες του «Θυμάσαι τη Ντόλλυ Μπελ;» (1981), «Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές» (1985), ο Κουστουρίτσα θριαμβεύει στα Φεστιβάλ Βενετίας και Καννών αντίστοιχα κι επιβάλλεται σαν ένα μοναδικό φαινόμενο του γιουγκοσλαβικού κινηματογράφου. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ σε όλους μας γνωστή. Φιλμογραφία: Θυμάσαι τη Ντόλι Μπελ; (1981), Ο μπαμπάς είναι σε ταξίδι για δουλειές (1985), Ο καιρός των τσιγγάνων (1989), Αριζόνα Ντρημ (1991), Underground (1995).