του Άλφρεντ Χίτσκοκ
Η ταινία «13 εγκλήματα ζητούν ένοχο» (The wrong man - Ο λάθος άνθρωπος) έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως αριστούργημα για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο ο Χίτσκοκ θα περιγράψει τον ρου της ζωής ενός ανθρώπου, υιοθετώντας ένα κινηματογραφικό στυλ πολύ κοντά στην αισθητική του νεορεαλισμού και του φιλμ-νουάρ.
Ο Μπαλεστρέρο, ένας ήσυχος οικογενειάρχης, πηγαίνοντας σε μια τράπεζα αναγνωρίζεται από μια υπάλληλο σαν το ληστή που τη λήστεψε πρόσφατα Συλλαμβάνεται, αποφυλακίζεται μ' εγγύηση, μάταια όμως ψάχνει να βρει μάρτυρες υπεράσπισης. ΄Ολοι εξαφανίστηκαν ή έπαθαν κάτι. Σε μια στιγμή απελπισίας προσεύχεται στο Θεό και τότε συλλαμβάνεται ο πραγματικός ένοχος. Η γυναίκα του, κλονισμένη απ' αυτή την περιπέτεια, κλείνεται σε ψυχιατρική κλινική. Στηριζόμενος σε πραγματικά περιστατικά, ο Χίτσκοκ απέφυγε να δώσει στην ταινία του χαρακτήρα ντοκιμαντέρ ή να καταλήξει σ' ένα «αίσιο τέλος». Δραματοποιεί τα πραγματικά γεγονότα, παρατηρώντας τα απ' την οπτική γωνία του κατηγορουμένου. ΄Ολη η σκηνοθεσία είναι υποκειμενική. Ο θεατής αντιλαμβάνεται την εξέλιξη της υπόθεσης μέσα από τα μάτια του κατηγορουμένου, μεταφέρεται στη θέση του και παρατηρεί τη σχέση του με το περιβάλλον όπως και ο ίδιος.
Ο Χίτσκοκ ήθελε να ακολουθήσει πιστά την αληθινή ιστορία. ΄Ετσι για το γύρισμα της ταινίας ανέπλασε το αληθινό περιβάλλον των ανθρώπων που είχαν ζήσει τα πραγματικά συμβάντα, γυρίζοντας την ταινία στα ίδια μέρη και χρησιμοποιώντας μερικούς απ' αυτούς σαν ηθοποιούς. Η όλη σκηνοθεσία δεν ακολουθεί μια τυπολογία, κάτι που φαίνεται τόσο στη σκηνή της σύλληψης του πραγματικού ληστή, όσο και στην αποφυγή ενός ευτυχισμένου φινάλε με την αρρώστια της συζύγου του «δικαιωμένου» Μπαλεστρέρο.
Ο κινηματογράφος του Χίτσκοκ είναι το τελειότερο παράδειγμα του ονομαζόμενου κλασσικού κινηματογράφου και ταυτόχρονα ένας μαγικός καθρέφτης που μας επιτρέπει να διεισδύσουμε μέσα στους μηχανισμούς αυτού του κινηματογράφου και να δούμε την ενδότερη λειτουργία και λογική του μέσα από την ίδια την κινηματογραφική αφήγηση.
Άλφρεντ ΧΙΤΣΚΟΚ (1899-1980)
Άγγλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Σπούδασε σε κολέγιο Ιησουητών και στη συνέχεια απέκτησε τεχνική μόρφωση. Άρχισε να γράφει σενάρια, και συνέχισε αργότερα σαν σκηνοθέτης. Μεγαλοφυής αφηγητής και μαιτρ του σασπένς, επέδειξε απαράμιλλο χιούμορ και φαντασία, και γνώρισε παγκόσμια αναγνώριση. Οι ταινίες του είναι πλέον κλασσικές. Μετέτρεψε το αστυνομικό φιλμ από περιθωριοποιημένο είδος σε ταινία τέχνης και φορμαλιστικής αναζήτησης. Επιλεγμένη φιλμογραφία: Τα 39 βήματα (1935), Ρεβέκκα (1940), Η θηλιά (1948), Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά (1956), Ψυχώ (1960).