Ο Αλσίνο και ο κόνδορας

(Alsino y el Condor, 1982) Έγχρωμο, 80'

Ντιν Στοκγουελ (Φρανκ)

’λαν Εσκιβέλ

Κάρμεν Μπάνστερ

Λουζ Αμπάρο Γκουτιέρεζ

Μ. Λιτίν, Ισιδόρα Αγκίρε, Τόμας Περέζ Τούρεντ

Χόρχε Χερέρα, Πάμπλο Μαρτίνεζ

Λέο Μπράουερ

Η ταινία «Ο Αλσίνο και ο Κόνδορας» αποτελεί ουσιαστικά την πρώτη εθνική ταινία της Νικαράγουα, μιας χώρας που έχει σημαδευτεί από πολύχρονους αγώνες για εθνική ανεξαρτησία. Δημιουργήθηκε από Χιλιανό σκηνοθέτη ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα του μετά το πραξικόπημα του Αλιέντε. Χρηματοδοτήθηκε με κεφάλαια από την Κούβα, το Μεξικό και την Κόστα-Ρίκα και αποτελεί ύμνο στους αγώνες των λαών της Λατινικής Αμερικής να αποτινάξουν τα δεσμά του ιμπεριαλισμού.

Ο δωδεκάχρονος Αλσίνο, σύμβολο της αθωότητας και του ονείρου στην παιδική ηλικία έχει έναν πόθο: να μάθει να πετά σαν πουλί. Το πουλί όμως που θαυμάζει, ο «κόνδορας», δεν είναι τίποτα άλλο από ένα αμερικάνικο ελικόπτερο που σπέρνει τον τρόμο καθώς ο εμφύλιος μαίνεται ανάμεσα στην εθνοφρουρά και τους αντάρτες. Ο κόσμος του πολέμου δίνεται μ' έναν ωμό νατουραλισμό που φανερώνει όλη τη βία και τον πόνο που αυτός φέρνει, αποκαλύπτοντας τη φρίκη του δικτατορικού καθεστώτος. Ο Αλσίνο, έπειτα από μια αποτυχημένη «πτώση» του από ένα δέντρο και αφού σπάσει την πλάτη του αποφασίζει να οργανωθεί στο στρατό των ανταρτών για να πολεμήσει μαζί τους ενάντια στο παλιό του όνειρο: τον «κόνδορα».

Το μήνυμα που πρότεινε η ταινία του Λιτίν έγινε εύκολα αντιληπτό όχι μόνο στους λαούς της Λατινικής Αμερικής στους οποίους κατά κύριο λόγο απευθυνόταν, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, ίσως σε μια ένδειξη αντίδρασης στη Ρηγκανική πολιτική ως προς τους «κόντρας» της Νικαράγουα. Προτάθηκε μάλιστα από τους Αμερικάνους για όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Λέτε να έχουν τύψεις:

Χιλιανός σκηνοθέτης. Ασχολείται με τον κινηματογράφο από το 1965. Οι πολιτικές αλληγορίες του, τον καθιερώνουν σαν τον σημαντικότερο Χιλιανό σκηνοθέτη. Έφυγε από τη χώρα του μετά το πραξικόπημα κατά του Αλιέντε, και δούλεψε στο Μεξικό και τη Νικαράγουα. Επιλεγμένη φιλμογραφία: Το τσακάλι του Ναχουελτάρο (1969), Ο σύντροφος πρόεδρος (1971), Η γη της επαγγελίας (1973), Ο Αλσίνο και ο κόνδορας (1982).