Η αγάπη είναι πιο κρύα από το θάνατο

Η πρώτη ταινία του Ρ.Β. Φασμπίντερ για το 1969 (ακολούθησαν άλλες τέσσερις την ίδια χρονιά!). Έχει σαν πρότυπο το χολιγουντιανό γκανγκστερικό φιλμ. ΄Εχει προηγηθεί ο Γκοντάρ με το «Με κομμένη την ανάσα» με την οποία έχει πολλά κοινά σημεία (διαδρομές στην εξοχή, μισογυνισμός, γυναικεία προδοσία κλπ). Ωστόσο η ταινία του Φασμπίντερ είναι πολύ πιο θεατρική, αν και οι δυο σκηνοθέτες έχουν εντρυφήσει στον Μπρεχτ για να διαρθρώσουν το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος.

Ο Φραντς, ένας ασήμαντος προαγωγός, έχει προβλήματα μ' ένα συνδικάτο εγκληματιών, που στέλνει στο κατόπι του το Μπρούνο. Ο Φραντς τον ερωτεύεται, τον παίρνει μαζί του στο Μόναχο, όπου συναντούν τη φίλη του Γιοχάνα. Σχεδιάζουν μια ληστεία, ενώ ο Μπρούνο κάνει μια σειρά φόνων που η αστυνομία φορτώνει στον Φραντς. Το τρίο καταφεύγει στην εξοχή. Ο Φραντς και ο Μπρούνο είναι με την φροϋδική ορολογία «προγλωσσικοί τύποι». Η διαδικασία εξατομίκευσής τους συντελείται με τη χρήση βίας. Ο Μπρούνο είναι μια εξολοθρευτική μηχανή. Ο άνθρωπος που αισθάνεται αληθινός μόνο με το πιστόλι, ο Φραντς, παρουσιάζεται πιο αφελής. Ωστόσο η διαφορά τους δεν έχει σημασία όταν η αγάπη του Φραντς είναι πιο κρύα από το θάνατο: θαυμάζει τον Μπρούνο και θέλει να μοιραστεί μαζί του ότι πιο σημαντικό έχει, (τη Γιοχάνα), κι όταν αυτή τους προδίδει την αποκαλεί «πόρνη» - ως τότε δεδομένο, αλλά από εκείνη τη στιγμή κάτι παραπάνω από διαπίστωση: χρησιμοποιεί τη λέξη για να πάρει υποτίθεται τις αποστάσεις. Ουσιαστικά, έτσι αποξενώνεται απ' τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς μέχρι τότε η πορνεία του παρείχε τα προς το ζην.

Η ταινία βρίσκεται στην περίοδο ενός πολιτικού και αισθητικού πειραματισμού, περίοδος που παράγει με φοβερή ταχύτητα (ακόμη και για τον Φασμπίντερ που χαρακτηρίζεται για τη γρηγοράδα του στην κατασκευή ταινιών). Αν και οι επιδράσεις του γκανγκστερικού φιλμ είναι ολοφάνερες, αυτό που ενδιαφέρει τον Φασμπίντερ είναι οι εύθραυστες ψυχολογικές σχέσεις, η αναζήτηση της αγάπης, της κατανόησης, της εμπιστοσύνης, θέματα που διατρέχουν όλο το έργο του.

Ράινερ Βέρνερ ΦΑΣΜΠΙΝΤΕΡ (1946-1982)

Γερμανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας. Ηγετική μορφή του νέου γερμανικού σινεμά, σκηνοθετούσε ταινίες μηκρού μήκους από μικρή ηλικία. Εργάστηκε ακατάπαυστα στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, περιγράφοντας έναν περιθωριακό και παρακμιακό κόσμο, γεμάτο μοναξιά και απόγνωση. Επιλεγμένη φιλμογραφία: Η αγάπη είναι πιο κρύα από το θάνατο (1969), Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ (1972), Η γυναίκα του σταθμάρχη (1977), Η χρονιά με τα δεκατρία γεγγάρια (1979), Ο καυγατζής (1982).