Η γενική μορφή σύνταξης μίας εντολής που ξεκινά ένα πελάτη των X Windows από το φλοιό είναι:
client [-options] [&]όπου client είναι το όνομα του πελάτη,
-options
τα ορίσματα (προαιρετικά)
που δέχεται και &
το σύμβολο για να τρέξει "στο παρασκήνιο". Ολοι σχεδόν οι
πελάτες των X Windows υποστηρίζουν εκτός από τα δικά τους ορίσματα και ένα
κοινό σύνολο ορισμάτων. Τα ορίσματα αυτά ονομάζονται toolkits options
και
είναι τα ακόλουθα (μέσα στις παρενθέσεις δίνονται οι ισοδύναμες
συντομογραφίες):
fontname
της γραμματοσειράς μπορεί να
είναι είτε μορφής XLFD
, είτε ψευδώνυμο της από το αρχείο fonts.alias
.
(background color)
που θα
πρέπει να χρησιμοποιήσει ο πελάτης. Η τιμή color έχει την μορφή που
χρησιμοποιείται στα color resources
.
(foreground color)
που θα
πρέπει να χρησιμοποιήσει ο πελάτης.
(display_name)
στον οποίο θα
πρέπει να συνδεθεί ο πελάτης.Η τιμή display_name
έχει την ίδια μορφή με την
τιμή της μεταβλητής DISPLAY
.
geometry_resource
έχει τη μορφή που περιγράφηκε στην
παράγραφο των Geometry Resources.
xterm -name Console &ξεκινάμε ένα τερματικό που θα ακούει στο όνομα
Console
. Ετσι αν στο αρχείο
.Xdefaults
υπάρχουν ορισμοί της μορφής Console*...
τότε θα περάσουν στο
συγκεκριμένο και μόνο xterm
.
title_string
.
Οι παραπάνω παράμετροι υπερισχύουν των τυχόν resources που έχουν οριστεί σε
αρχεία του τύπου .Xdefaults
και υπάρχουν μέσα στην βάση των resources του
συστήματος.